Aυτή η κατηγορία, θεωρείται η πιο ακριβή κατηγορία ατσαλιού που παράγεται σε μεγάλες ποσότητες από τα εργοστάσια και γιαυτό χρησιμοποιείται για την ακριβή διακόσμηση σπαθιών και μαχαιριών.
Το κύριο χαρακτηριστικό του αυθεντικού τύπου είναι ότι ήταν αρκετά σκουρόχρωμο και ότι η λάμα του είχε κυματοειδής γραμμές οι οποίες οφείλονταν λόγο της εμφάνισης καρβιδίου και βαναδίου στο μείγμα του χάλυβα. Εκτός τούτου ήταν ένας τύπος ατσαλιού με εξαιρετικά υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα και έτσι την εποχή του μεσαίωνα τα σπαθιά των αράβων έκοβαν όχι με δυσκολία τα ατσάλια των σταυροφόρων. Έτσι γενικά, η λεπίδα που σχηματίζονταν από αυτή τη διαδικασία ήταν αρκετά σκληρή και ταυτόχρονα ανθεκτική.
Όμως εν αντιθέσει, η ίδια λάμα από Δαμασκινό ατσάλι είναι μαλακή και ασθενής και δυστυχώς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια S7 λάμα καλής κατασκευής ή μια υψηλής περιεκτικότητας και επεξεργασίας σε άνθρακα λάμα γιαπωνέζικου σπαθιού, χωρίς το φόβο να σπάσει ή να κοπεί στα δύο.
Στις μέρες μας, αυτός ο τύπος ατσαλιού κατασκευάζεται για μαζική παραγωγή με διαφορετική μέθοδο από την αυθεντική. Σήμερα επιτυγχάνουμε το ίδιο αισθητικό αποτέλεσμα με τη βοήθεια οξέος που όταν τα επιμέρους ατσάλινα στρώματα μικρής και μεγάλης περιεκτικότητας σε άνθρακα συγκολληθούν σχηματίζεται ένα εμφανές σχέδιο πάνω στην επιφάνια της λάμας που το κάνει να ξεχωρίζει.
