Το βασικό χαρακτηριστικό του ξίφους που φτιάχνεται από τέτοιο τύπο ατσαλιού είναι ότι ψύχεται - και σκληραίνεται - στον αέρα και όχι στο νερό ή στο λάδι. Από τη διεργασία αυτή - Air hardening - προέρχεται και η ονομασία του ατσαλιού Α2, διαδικασία ιδιαίτερα αργή, η οποία όμως αυξάνει σημαντικά και με ομοιογένεια την σκληρότητα και όχι την κατά μέρους ανθεκτικότητα του.
Επίσης περιέχει χρώμιο, όχι όμως αρκετό για να γίνει το ατσάλι ανοξείδωτο και το οποίο θα εξασθένιζε σημαντικά η μοριακή του δομή (όπως συμβαίνει στους ανοξείδωτους τύπους 420J2 και 440).
Παρά τις εξαιρετικές του ιδιότητες, δεν συνιστάται η χρήση του για τη δημιουργία λεπίδας ιαπωνικού τύπου, διότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τεχνική της διαβαθμισμένης σκλήρυνσης, εφόσον η λεπίδα ψύχεται ολικά και όχι μερικά. Έτσι, το βασικό μειονέκτημα είναι ότι η λεπίδα του ξίφους μπορεί να σπάσει εξαιτίας της σκληρότητας της και της έλλειψης ελαστικότητας.
